Lustro w komin zapatrzone, podążając ogniem iskier, jak topielec w krwistym bagnie, zanurzonym w swej pogardzie. Zaufaniem ludzkiej wiary, jakże dźwięcznym skacząc krokiem, w otchłań czynu pełnym żaru. Niszcząc życie tak przeklęte, poświęcone krwią wyklętych, pełnych grozy grzesznych czynów.
poniedziałek, 2 kwietnia 2018
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
-
Zły, zuchwały, zapatrzony w Świat swój własny. Dążąc krokiem pełnym pychy, ludzkim, ślepym podążaniem za tym odrażającym miejscem pełnym grz... -
Głośne bębny śladów przodków. Wśród zwierzyny niebezpiecznej, w gęstej puszczy, iskrząc przeraźliwym piskiem. W zaciemnionej jaskin... -
Zapraszam was magicznie w otchłań nieczystego, utwierdzonego w pełni bólu, grzechu świata. Ludzie zawsze mieli skłonności do podążaniem za m...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz